Τα παιδιά των Πομάκων μεγαλώνουν στην χώρα μας μαθαίνοντας να μιλούν την ελληνική και τουρκική γλώσσα, ενώ η μητρική τους γλώσσα η πομακική, ένα τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, διασώζεται μόνο μέσα από τον προφορικό λόγο, καθώς δεν υπάρχουν βιβλία και διδακτικά εγχειρίδια. Η πομακική γλώσσα δεν διδάσκεται παρά το γεγονός ότι με βάση τη Συνθήκη της Λοζάννης προβλέπεται διδασκαλία των παιδιών των Πομάκων στη μητρική τους γλώσσα.
Οι Πομάκοι στη χώρα μας ζουν με ελλιπείς υποδομές και προσπαθούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανάπτυξης, ώστε να μην ερημώσουν τα χωριά τους. Με ιδιωτική πρωτοβουλία δημιουργούν ταβέρνες για να δέχονται επισκέπτες τα χωριά, ενώ βιώνουν καθημερινά την περιθωριοποίηση και την εγκατάλειψη της Πολιτείας.
Το ελληνικό κράτος φαίνεται όχι μόνο να μην προβαίνει σε λήψη μέτρων για την διαφύλαξη και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς των Πομάκων, αλλά φαίνεται να μη στηρίζει ακόμα και σημαντικές ιδιωτικές πρωτοβουλίες όπως αυτή του κ. Πρόδρομου Εμφιετζόγλου ο οποίος προχώρησε στην έκδοση τρίτομου έργου για την πομακική γλώσσα και έχει προτείνει την ίδρυση έδρας Πομακικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ενώ έχει δεσμευθεί απέναντι στο ελληνικό κράτος να αναλάβει τα λειτουργικά έξοδα για μία δεκαετία.
Κατόπιν τούτων ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
- Εξετάζει το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί έδρα Πομακικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης; Έχει προχωρήσει σε περαιτέρω συνεννόηση με τον κ. Εμφιετζόγλου που είναι εμπνευστής της πρωτοβουλίας, και έχει δεσμευτεί ηθικά και οικονομικά απέναντι στη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς των Πομάκων;
- Σε τι ενέργειες προβλέπεται να προβούν τα συναρμόδια Υπουργεία για τη βελτίωση των υποδομών και των συνθηκών διαβίωσης στην ευρύτερη περιοχή των Πομακοχωριών;
